Odmiana genetyczna w receptorze 3-adrenergicznym i zwiększona zdolność do zwiększania masy ciała u pacjentów z chorobą otyłości ad

Strzałka pokazuje, gdzie mutacja usuwa miejsce Bst NI. Panel B przedstawia barwiony 3% żel agarozowy barwiony bromkiem etydyny fragmentów receptora .3-adrenergicznego trawionych Bst Nl po amplifikacji PCR. Ścieżki 1, 2, 3, 6 i 9 zawierają normalne receptory (Trp64); ścieżki 4, 7 i 8 zawierają receptory z heterozygot Trp64Arg; i ścieżka 5 zawiera receptory z homozygoty Trp64Arg. W przypadku normalnych receptorów pojawiają się tylko dwa fragmenty: fragment o wielkości 97 pz i dublet o wielkości 64 i 61 pz, które są nierozpuszczalne. Homozygotyczność Trp64Arg powoduje zanikanie pasm 61-bp i 97-bp i pojawienie się pasma 158-bp. Heterozygoty mają pasmo 158 bp, pasmo 97 bp i dublet 64 bp i 61 bp. Fragmenty o długości 15 pz i 11 pz, obecne we wszystkich trawieniach, są zbyt małe, aby można je było zobaczyć na żelu. M oznacza marker kb (BRL). Amplifikację PCR przeprowadzono za pomocą następujących primerów: do przodu, 5 CCAGTGGGCTGCCAGGGG3 ; i wstecz, 5 GCCAGTGGCGCCCAACGG3 .
Amplifikację DNA przez reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) przeprowadzono w standardowych warunkach. 12 Zamplifikowane fragmenty trawiono BstNI i analizowano za pomocą elektroforezy w żelu agarozowym, jak opisano w innym miejscu 13 (Figura 1A i Figura 1B).
Analiza statystyczna
Analizy statystyczne przeprowadzono za pomocą testu chi-kwadrat dla zmiennych jakościowych i nieparametrycznego testu U Manna-Whitneya dla zmiennych ilościowych (pakiet statystyczny Statview II, Abacus Concepts, Berkeley, CA). Wszystkie dane wyrażono jako średnie . SD.
Wyniki
Pomimo różnicy w średnim wskaźniku masy ciała pomiędzy dwiema grupami (25 . 5 u osób zdrowych i 47 . 7 u chorych z otyłością olbrzymią) częstość alleli była podobna (0,08 u chorych z otyłością olbrzymią i 0,10 u pacjentów w stanie normalnym uczestników), nawet po wprowadzeniu korekt dotyczących różnic wieku i płci. Tak więc nie było bezpośredniej korelacji pomiędzy obecnością mutacji Trp64Arg a rozwojem chorobliwej otyłości.
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka demograficzna i kliniczna 185 pacjentów o chorobliwie otyłych, według obecności lub braku mutacji Trp64Arg w genie dla receptora b3-adrenergicznego. Dalsza analiza wykazała, że mutacja może mieć szkodliwy wpływ na rozwój otyłości. Spośród 185 chorych otyłych 14 było heterozygotycznych pod względem mutacji Trp64Arg (Tabela 1); żaden nie był homozygotyczny. Obie podgrupy były podobne pod względem wieku, stosunku kobiet do mężczyzn i wzrostu. Średni wskaźnik masy ciała u pacjentów z chorobliwie otyłością z mutacją był nieco wyższy niż u pacjentów bez mutacji (51 . 9 vs. 47 . 7, P = 0,11). Jednakże średnia waga była istotnie wyższa w grupie heterozygotycznej (140 . 29 kg w porównaniu do 126 . 23 kg, P = 0,03), podobnie jak wzrost masy ciała w ciągu 25 lat (od 20 lat) ( 67 . 22 kg vs. 51 . 24 kg, P = 0,007) (tabela 1). Maksymalna różnica wagowa (zdefiniowana jako maksymalna waga życiowa minus masa w wieku 20 lat) była również znacząco wyższa u heterozygot (74 . 27 kg) niż u pacjentów bez mutacji (59 . 27 kg, P = 0,02 ). Nie było zauważalnych różnic między dwiema grupami w wieku na początku otyłości, częstości występowania cukrzycy lub stosunku obwodu talii do poziomu bioder, chociaż ostatnia zmienna jest trudna do zmierzenia u masywnie otyłych pacjentów.
Rysunek 2
[podobne: timbex szczecin, opalescencja w moczu, wyciąg z pokrzywy indyjskiej ]