Odmiana genetyczna w receptorze 3-adrenergicznym i zwiększona zdolność do zwiększania masy ciała u pacjentów z chorobą otyłości

Zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyczne biorą udział w pojawieniu się i postępie przyrostu masy ciała.1 Morbidalna otyłość u ludzi (wskaźnik masy ciała [waga w kilogramach podzielona przez kwadrat wysokości w metrach],> 40) wydaje się mieć szczególnie silny składnik genetyczny.2,3 Podobnie jak cukrzyca insulinoniezależna, otyłość wydaje się mieć charakter poligeniczny; żaden pojedynczy gen nie może spowodować otyłości. Otyłość jest wynikiem braku równowagi między spożyciem kalorii a wydatkami energetycznymi. Tkanka tłuszczowa, która odgrywa kluczową rolę w regulowaniu magazynowania i mobilizacji energii, była w centrum starań o identyfikację potencjalnych genów na otyłość. Jednym z takich genów jest receptor dla .3-adrenergicznego, który jest głównym receptorem zaangażowanym w regulację termogenezy i lipolizę w brunatnej i białej tkance tłuszczowej u gryzoni.6 U ludzi receptor .3-adrenergiczny4 ulega ekspresji głównie w tłuszcz i adipocyty wyściełające przewód pokarmowy.7 Główną rolą receptora jest regulacja spoczynkowego tempa metabolizmu i lipolizy.
Postulowana rola receptora .3-adrenergicznego w metabolizmie tłuszczy, jego funkcjonalny niedobór u myszy otyłych genetycznie, 9,10 oraz wyniki badań, w których gen receptora został przerwany u myszy11, skłoniły nas do zbadania roli .3 receptor adrenergiczny u pacjentów z chorobliwą otyłością. Ustaliliśmy częstość występowania mutacji genu dla receptora .3-adrenergicznego, który powoduje zastąpienie tryptofanu przez argininę w pozycji 64 (Trp64Arg) u zdrowych osób i pacjentów z chorobliwą otyłością we Francji.
Metody
Pacjenci
Częstość występowania mutacji określono w grupie 94 zdrowych osób i 185 niespokrewnionych pacjentów z chorobliwą otyłością. Normalni pacjenci (60 kobiet i 34 mężczyzn) mieli średni (. SD) wskaźnik masy ciała wynoszący 25 . 5 i średni wiek 59 . 11 lat. Chorobliwie otyli pacjenci byli losowo rekrutowani z Departamentu Żywienia w Hôtel Dieu Hospital w Paryżu. Pacjenci (152 kobiety i 33 mężczyzn) mieli średni wskaźnik masy ciała wynoszący 47 . 7 i średni wiek 47 . 12 lat. Ich waga wynosiła od 90 do 221 kg. Sześćdziesięciu siedmiu pacjentów (36 procent) miało cukrzycę, a 28 (15 procent) miało nietolerancję glukozy, zgodnie z kryteriami Światowej Organizacji Zdrowia. Wszyscy pacjenci zostali poddani badaniom fizycznym i uzyskano pełne historie rodzinne. Pobrano próbki krwi do ekstrakcji genomowego DNA z leukocytów. Protokół badania został zatwierdzony przez szpitalną komisję etyczną, a wszyscy badani wyrazili pisemną zgodę.
Analiza polimorfizmów długości i długości fragmentów restrykcyjnych
Figura 1. Figura 1. Amplifikacja PCR i analiza elektroforetyczna na żelu agarozowym regionu receptora .3-adrenergicznego obejmującego mutację w domenie transbłonowej I. W panelu A pokazano receptor. 3-adrenergiczny z domenami transbłonowymi wskazanymi przez ponumerowaną czerń. pudła. Wskazano pozycje starterów do reakcji do przodu i do tyłu. Region polimorficzny pokazany jest powyżej receptora, z podkreślonym zmutowanym nukleotydem i zmienionym cieniowanym kodonem. Końcowy produkt PCR o 248 bp jest przedstawiony jako zacieniowane pudełko z rozmiarami fragmentów po trawieniu enzymem restrykcyjnym
[przypisy: rls zespół niespokojnych nóg, fortakehl d5, dermovate maść ]