Objawy związane z paranowotworowym i ektopowym wydzielaniem peptydów i hormonów, w tym serotoniny, które prowadzą do biegunki i zaczerwienienia (konstelacja objawów wcześniej określanych jako zespół rakowiaka) są powszechne u pacjentów z przerzutowymi guzami neuroendokrynnymi jelita cienkiego.1 Stosowanie długo działające analogi somatostatyny, oktreotyd i lanreotyd, zwykle powodują wyraźną poprawę tych objawów.2 Jednak u wielu pacjentów efekt ten jest przejściowy iw większości przypadków staje się oporny na analogi somatostatyny. 3 Ze względu na silny efekt niekontrolowany biegunka dotycząca jakości życia, pilnie potrzebne są strategie ratowania u pacjentów, u których analogi somatostatyny nie są skuteczne.
Antagoniści receptora serotoninowego 3, w tym ondansetron, celują w różne podtypy receptorów serotoninowych. Są szeroko stosowane jako środki przeciwwymiotne u pacjentów poddawanych chemioterapii. Dane sugerują pozytywn y wpływ tych antagonistów receptorów na objawy żołądkowo-jelitowe u pacjentów z zespołem rakowiaka, 4 i ruchy jelit normalizowano u pacjenta w naszej instytucji po podaniu pojedynczej dawki 8 mg ondansetronu dożylnie w celu leczenia nudności.
Podajemy również doustny ondansetron w sumie sześciu pacjentom (jedna kobieta i pięciu mężczyzn) z przerzutowymi guzami neuroendokrynnymi jelita cienkiego, którzy otrzymywali terapię długodziałającymi analogami somatostatyny. Wszyscy pacjenci mieli przerzuty do wątroby. Czterech pacjentów otrzymało oktreotyd, a dwóch otrzymało lanreotyd przez co najmniej 14 miesięcy; to leczenie doprowadziło do początkowej poprawy objawów. Wszyscy pacjenci mieli podwyższony poziom chromograniny A (227 do 1060 ng na mililitr), a także serotoninę (454 do 1803 ng na mililitr). Wszystkich sześciu pacjentów zgłosiło ponad 10 wypróżnień dziennie przez co najmniej 6 tygodni przed otrzymaniem ondansetronu. Po uzyskaniu zgo dy na leczenie pacjenci otrzymywali początkowo dwie dawki 8 mg doustnego ondansetronu, a wszyscy pacjenci zgłaszali znaczny spadek częstości biegunki do mniej niż 4 wypróżnień dziennie między 0,5 a 2 dniem po rozpoczęciu leczenia. Wszyscy pacjenci mieli kolejną redukcję dawki po 3 dniach; trzej pacjenci wymagali 4 mg na dzień i trzech wymaganych 8 mg na dzień dla utrzymania efektu przez 4 do 12 tygodni. Skutki uboczne były minimalne. U jednego pacjenta wystąpił niewielki ból głowy, a u drugiego pacjenta wystąpiło zaparcie trwające 2 dni. Jednak u żadnego z pacjentów nie wystąpił spadek poziomu serotoniny lub chromograniny A. Ondansetron był skuteczny u tych pacjentów, u których leczenie analogami somatostatyny nie zakończyło się powodzeniem.
Barbara Kiesewetter, MD
Markus Raderer, MD
Uniwersytet Medyczny w Wiedniu, Wiedeń, Austria
markus. Kot
Formularze ujawnień dostarczone przez autorów są dostępne wraz z pełn ym tekstem tego listu na stronie.
4 Referencje1. Modlin IM, Oberg K, Chung DC, i in. Guzy neuroendokrynne żołądkowo-trzustkowe. Lancet Oncol 2008; 9: 61-72
Crossref Web of Science Medline
2. Rubin J, Ajani J, Schirmer W. i in. Długodziałający preparat octreotydu w porównaniu z otwartym podskórnym octanem oktreotydu w złośliwym zespole rakowiaka. J Clin Oncol 1999; 17: 600-606
Web of Science Medline
3. Modlin IM, Pavel M, Kidd M, Gustaffson BI. Analogi somatostatyny w leczeniu nowotworów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego (rakowiaków). Aliment Pharmacol Ther 2010; 31: 169-188
Web of Science Medline
4. Wymenga ANM, de Vries EGE, Lejisma MK, Kema IP, Kleibeuker JH. Wpływ ondansetronu na objawy żołądkowo-jelitowe w zespole rakowiaka. Eur J Cancer 1998, 34: 1293-1294
Crossref Web of Science Medline
Materiał uzupełniający
(6) [więcej w: Wąsonogi, certolizumab, donepezil ]
Powiązane tematy z artykułem: certolizumab donepezil Wąsonogi