Przedziały czasowe. Biorąc pod uwagę cel, jakim jest zapewnienie szybkiej interwencji badanej pacjentom, mediana czasu od ostatniego znanego czasu przed wystąpieniem objawów udaru do rozpoczęcia infuzji leku wynosiła 45 minut (zakres międzykwartylowy, 35 do 62) (Tabela 2). Ogółem 74,3% pacjentów otrzymywało badany lek w pierwszych 60 minutach od wystąpienia objawów i 24,7% w ciągu następnych 60 minut. Główny wynik
Rysunek 1. Ryc. 1. Wyniki funkcjonalne po 90 dniach w grupach Magnezu i Placebo, według oceny zmodyfikowanej skali Rankina. Pierwszorzędowym rezultatem było przesunięcie w kierunku bardziej korzystnej dystrybucji na siedmiu poziomach zmodyfikowanej skali Rankina. Wyniki na skali mieszczą się w zakresie od 0 do 6, z wyższymi punktami wskazującymi zwiększoną niepełnosprawność. Na rysunku przedstawiono rozkład po dostosowaniu do stopnia zaawansowania przedwczesnego udaru, wieku, obecności lub braku prestroke inwalidztwa i regionu geograficznego; wartości wskazują procent pacjentów. (Rys. S2 w dodatkowym dodatku pokazuje surowy rozkład zmodyfikowanych wyników Rankina po 3 miesiącach.) Nie było znaczącego przesunięcia w rozkładzie wyników 90-dniowej niezdolności do pracy w globalnej zmodyfikowanej skali Rankina między pacjentami z grupy magnezowej a tymi w grupa placebo (P = 0,28 według testu Cochrana-Mantela-Haenszela).
Nie odnotowano znaczącej zmiany rozkładu 90-dniowych wyników niepełnosprawności na globalną zmodyfikowaną skalę Rankina pomiędzy pacjentami z grupy magnezowej a grupą placebo (P = 0,28 według testu Cochrana-Mantela-Haenszela) (Ryc. 1). Podobnie, średnie wyniki na zmodyfikowanej skali Rankina po 90 dniach nie różniły się pomiędzy grupą magnezu i grupą placebo (2,7 w każdej grupie, P = 1,00).
Drugorzędne wyniki
Tabela 3. Tabela 3. Drugorzędna skuteczność i bezpieczeństwo wyników po 3 miesiącach. Brak korzyści z leczenia siarczanem magnezu obserwowano w odniesieniu do pięciu wcześniej określonych drugorzędowych 90-dniowych końcowych punktów końcowych o doskonałym wzroście, minimalnej lub zerowej niepełnosprawności, deficytu neurologicznego, dobrego powrotu do zdrowia i niezależność funkcjonalną (tabela 3). Analizy nie wykazały heterogeniczności efektu leczenia według wyjściowej kowariancji w wcześniej określonych podgrupach zdefiniowanych według rodzaju udaru (niedokrwienie mózgu vs. krwotok wewnątrzczaszkowy), jednoczesne leczenie z t-PA (tak lub nie), czas od wystąpienia objawów udaru do leczenia (. 60 minut w porównaniu z 61 do 120 minut), wieku (<70 lat w porównaniu z .70 lat), płci, rasy i ciężkości udaru przed leczeniem (wynik LAMS od 0 do 3 w porównaniu do 4 lub 5). Jednorodność efektu obserwowano w rozkładzie zmodyfikowanych wyników Rankina na wszystkich siedmiu poziomach i obserwowano również, gdy zmodyfikowane wyniki Rankina były dychotomiczne jako 0 lub względem 2 do 6 (ryc. S3 w dodatkowym dodatku) i 0 do 2 względem 3 do 6.
Bezpieczeństwo
W ogólnej kohorcie 90-dniowy wskaźnik zgonu wynosił 15,5%, wskaźnik objawowej transformacji krwotocznej początkowego niedokrwienia mózgu wynosił 2,7%, a częstość bezobjawowej transformacji krwotocznej wynosiła 6,3%. Wskaźniki te nie różniły się istotnie między dwiema badanymi grupami.
Częstość występowania poważnych zdarzeń niepożądanych nie różniła się istotnie pomiędzy grupą magnezu i grupą placebo, ogółem (51,2% w porównaniu z 50,1%, P = 0,67) (tabela 3) lub oceniana według głównych grup narządów (tabela S3 w Dodatku Dodatek). Skurczowe ciśnienie krwi było nieco niższe (o . 3 mm Hg) w grupie magnezu niż w grupie placebo pod koniec 15-minutowej infuzji dawki nasycającej i od godziny 20 do godziny 32 po rozpoczęciu dawki podtrzymującej ( 24-godzinny wlew), ale nie od godziny do godziny 16 po rozpoczęciu dawki podtrzymującej (Tabela
Dyskusja
Badanie fazy 3 FAST-MAG nie potwierdziło pierwotnej hipotezy, że inicjacja siarczanu magnezu przedszpitalna u pacjentów z podejrzeniem udaru podczas fazy nadostrej zmniejszy poziom niepełnosprawności po 90 dniach. Nie stwierdzono istotnych różnic w śmiertelności, a ogólna liczba poważnych zdarzeń niepożądanych była podobna w grupie otrzymującej magnez i grupie placebo. W badaniu tym osiągnięto cel, jakim jest dostarczenie badanego leku pacjentom z udarem szybszym niż w poprzednich badaniach III fazy, z prawie trzema czwartymi pacjentów leczonych w złotej godzinie , w pierwszych 60 minutach od wystąpienia udaru.20
Istnieje kilka potencjalnych wyjaśnień dotyczących neutralnych wyników w odniesieniu do siarczanu magnezu. Transport magnezu przez barierę krew-mózg nie jest natychmiastowy. Stężenie magnezu w szczytach płynu mózgowo-rdzeniowego 4 godziny po podaniu pozajelitowym w obecności nienaruszonej bariery krew-mózg i szybciej w regionach ogniskowego niedokrwienia, gdzie bariera krew-mózg jest zakłócona.9 Siarczan magnezu może nie gromadzić się w mózgu tkanki wystarczająco szybko, aby przynieść korzyści pomimo szybkiego osiągnięcia zwiększonego stężenia w surowicy
[hasła pokrewne: asumin, Pompy insulinowe, transkrypcje nagrań ]
Powiązane tematy z artykułem: asumin Pompy insulinowe transkrypcje nagrań