Ostre odrzucenie zdefiniowano zgodnie z klasyfikacją Banffa13, a wszystkie epizody odrzucenia wymagały potwierdzenia za pomocą biopsji. Jeden histopatolog ocenił wszystkie biopsje. Ostateczna data obserwacji każdego pacjenta to 15 marca 2014 r. Lub data zgonu w celu analizy przeżycia pacjenta lub data wznowienia leczenia dializacyjnego w dowolnym momencie po pierwszym tygodniu po transplantacji, w celu przeprowadzenia analizy. przeżycia przeszczepu. Głównymi wynikami były przeżycie chorych i przeżycie przeszczepu.
Analiza statystyczna
Szacunki dotyczące przeżycia pacjentów, przeżycia przeszczepu i odrzucenia allograftu obliczono za pomocą metody Kaplana-Meiera. Powiązane 95% przedziały ufności zostały obliczone przy użyciu formuły Greenwooda. Analiza przeżycia przeszczepu nastąpiła po poszczególnych przeszczepach nerki do czasu wystąpienia niewydolności przeszczepu. Jeśli pacjent zmarł z funkcjonującym przeszczepem, obliczenia wykonano tak, jakby przeszczep przeżył.
Wyniki
Dawcy
W okresie badania łącznie 23 potencjalnych dawców zakażonych wirusem HIV (22 osoby, które nie żyły mózgu i po śmierci krążenia) skierowano do jednostki transplantacyjnej w szpitalu Groote Schuur. W sumie 6 potencjalnych dawców zostało wykluczonych z powodu oportunistycznej infekcji, obecności białkomoczu lub gruźlicy. Dwóch potencjalnych dawców zostało wykluczonych, ponieważ przedstawili je w okresie 2009 roku, kiedy program został zatrzymany do przeglądu przez komisję etyki badawczej Uniwersytetu w Cape Town.
Średni wiek dawców wynosił 30 lat (zakres międzykwartylowy, 23 do 36). W sumie 13 dawców zmarło w wyniku urazu, z przedawkowania i z krwotoku podpajęczynówkowego. Tylko dawczyni otrzymywała ART (terapia pierwszego rzutu oparta na NNRTI); wszyscy inni dawcy w badaniu nie otrzymali wcześniej ART.
Odbiorcy
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka nosicielek przeszczepu nerki o wyniku dodatnim pod względem HIV na początku. Wyjściową charakterystykę 27 biorców przedstawiono w Tabeli 1. Wartości obserwowane były dla obserwowanych po medianie wynoszącej 2,4 roku. Mediana wieku biorców wynosiła 41 lat (zakres międzykwartylowy, 34 do 46), a prawie wszyscy byli etnicznie afrykańscy. Nefropatia związana z HIV była główną przyczyną przewlekłej choroby nerek. Mediana liczby limfocytów T CD4 w momencie przeszczepienia wynosiła 288 komórek na milimetr sześcienny (zakres międzykwartylowy, 236 do 511). Odsetek biorców z koinfekcją wirusa zapalenia wątroby typu B odzwierciedlał seropowaleność wirusa zapalenia wątroby typu B w populacji ogólnej. W sumie 16 pacjentów otrzymywało schematy oparte na NNRTI, a 11 otrzymywało SZTUCZNEGO inhibitora proteazy.
Przeżycie pacjentów i przeszczepów
Dwóch z 27 pacjentów miało opóźnioną czynność przeszczepu i wymagało dializy podczas pierwszego tygodnia po transplantacji: pacjent miał niepowodzenie przeszczepu z powodu zakrzepicy żylnej w dniu 1, a drugi pacjent miał ostre, ciężkie odrzucenie z udziałem przeciwciał, oporne na plazmaferezę, które wymagało usunięcia przeszczepu po 2 tygodniach. Pozostałych 25 pacjentów miało dobrze funkcjonujące przeszczepy pod koniec pierwszego roku. Mediana poziomu kreatyniny w surowicy po roku wynosiła 111,5 .mol na litr (1,3 mg na decylitr, zakres międzykwartylowy, 102,5-117,0 .mol na litr [1,2 do 1,3 mg na decylitr]).
Ryc. 1. Ryc. 1. Przeżycie przeszczepu i pacjenta wśród 27 pacjentów z ludzkim niedoborem odporności (HIV) – dodatnich, którzy otrzymali przeszczepy nerki od dawców HIV-dodatnich. Dane dotyczące przeżycia przeszczepu były cenzurowane (znaki kleszczowe) w chwili śmierci pacjenta. Analiza przeżycia przeszczepu nastąpiła po poszczególnych przeszczepach nerki do czasu wystąpienia niewydolności przeszczepu. Jeśli pacjent zmarł z funkcjonującym przeszczepem, obliczenia wykonano tak, jakby przeszczep przeżył.
Skumulowane wskaźniki przeżycia wyniosły 84% (95% przedział ufności [CI], 62 do 94) na rok i 3 lata i 74% (95% CI, 45 do 89) na 5 lat. Częstość przeżycia przeszczepu po roku wynosiła 93% (95% CI, od 74 do 98), spadając do 84% po 3 latach i 5 latach (95% CI, od 55 do 95). Dane dotyczące przeżycia przeszczepu były cenzurowane w momencie śmierci pacjenta (ryc. 1). Szybkość przeżycia wśród pacjentów z HIV-ujemną w naszej jednostce wynosiła 91% (95% CI, 63 do 92) po roku i 85% (95% CI, 56 do 94) po 5 latach. Częstość przeżycia przeszczepu wśród pacjentów zakażonych HIV wynosiła 88% (95% CI, od 47 do 91) po roku i 75% (95% CI, od 43 do 88) po 5 latach.
Pięciu pacjentów zmarło po transplantacji pomimo funkcjonowania przeszczepu. Jeden pacjent zmarł z powodu posocznicy i ostrego zapalenia trzustki w ciągu miesiąca po transplantacji. Gatunki Escherichia coli i Pseudomonas zidentyfikowano z hodowli krwi
[podobne: żuraw warsztatowy, Pompy insulinowe, dinoprost ]
Powiązane tematy z artykułem: dinoprost Pompy insulinowe żuraw warsztatowy