Związek polimorfizmu w genie receptora 3-adrenergicznego z cechami zespołu oporności na insulinę u Finów

Oporność na insulinę w mięśniach szkieletowych jest często przypisywana współistniejącej otyłości, w szczególności otyłości brzusznej, 1-5 i związanej z nietolerancją glukozy, nadciśnieniem tętniczym i dyslipidemią.6 Czy otyłość brzuszna prowadzi do insulinooporności lub odwrotnie, czy oba stany są konsekwencja trzeciego czynnika, być może genetycznego, nie jest znana. Teorię podłoża genetycznego potwierdzają odkrycia dotyczące insulinooporności i zwiększonej otyłości brzusznej u krewnych pierwszego stopnia u pacjentów z cukrzycą insulinoniezależną (NIDDM) 7 (i niepublikowanych danych). Istnieje kilka potencjalnych kandydatów na ten czynnik genetyczny, w tym niedawno sklonowany gen ob, 8 czynnik martwicy nowotworów ., 9 i gen receptora .3-adrenergicznego. Receptor .3-adrenergiczny ulega ekspresji w trzewnej tkance tłuszczowej u ludzi11 i jest uważany za odpowiedzialny za wzrost lipolizy i dostarczanie wolnego kwasu tłuszczowego do żyły wrotnej12. Z kolei wzrost trzewnej tkanki tłuszczowej koreluje z opornością na insulinę w kościach szkieletowych. mięśnie.13 Nieprawidłowość w receptorze .3-adrenergicznym może zatem wyjaśnić związek między otyłością brzuszną a opornością na insulinę. Aby przetestować tę hipotezę, przebadaliśmy osoby i pacjentów bez cukrzycy za pomocą NIDDM, aby wykryć polimorfizm w genie receptora .3-adrenergicznego, który opisali Walston i in. w tym wydaniu czasopisma 14 i powiązano genotypy receptora z oszacowaniem wrażliwości na insulinę i otyłością brzuszną.
Metody
Osoby badane
Wszyscy uczestnicy byli uczestnikami trwającego badania Bothnia w zachodniej Finlandii, które rozpoczęło się w 1990 roku w celu zidentyfikowania wczesnych zaburzeń metabolicznych i zmian genetycznych w rodzinach z NIDDM. W tym badaniu losowo wybrano 128 osób z NIDDM (67 kobiet i 61 mężczyzn), wśród których nie było związków pierwszego stopnia i 207 podobnie niepowiązanych osób bez cukrzycy (108 kobiet i 99 mężczyzn) z populacji zachodniej Finlandii. Badaliśmy polimorfizm receptora .3-adrenergicznego, który powoduje zastąpienie tryptofanu argininą w pozycji 64 (Trp64Arg) w 17 parach normoglikemicznych rodzeństwa tej samej płci, z których każda jest homozygotyczna względem allelu Trp64, a druga z nich jest homozygotyczna pod względem allelu Trp64. heterozygotyczny pod względem mutacji i porównywał wpływ polimorfizmu na otyłość i metabolizm glukozy w obrębie każdej pary. Częstości alleliczne związane z receptorem .3-adrenergicznym określono również w grupie 79 osób z NIDDM i 77 osób bez cukrzycy, wszystkie z południowej Finlandii. Badanie zostało zatwierdzone przez lokalne komisje etyczne, a wszyscy badani wyrazili świadomą zgodę.
Metaboliczna charakterystyka badanych
Tolerancję glukozy oceniano przez podawanie 75 g glukozy doustnie po całonocnym poście. Próbki krwi żylnej pobierano 10 minut przed spożyciem glukozy, w momencie spożycia, a następnie 30, 60 i 120 minut w celu oznaczenia stężenia glukozy we krwi i stężenia insuliny w surowicy. Beztłuszczową masę mierzono spektroskopią w podczerwieni zewnętrznej warstwy bicepsa na ramieniu dominującym za pomocą urządzenia Futrex 5000 (Futrex, Gaithersburg, MD).
[patrz też: priorix ulotka, zadyma szaflary, opalescencja w moczu ]